De Wassenaarse krant, 2 december 2015
Wassenaar Vocaliter voert sprankelende ‘Die Jahreszeiten’ uit
Waar koor ( Wassenaar Vocaliter) en dirigent ( Frank de Groot) vorig jaar nog voor wat minder bekend werk kozen, met Graupner en Hasse, werd op woensdag 25 november een grootse, meeslepende en sprankelende uitvoering van Haydns ‘Die Jahreszeiten’ neergezet door Wassenaar Vocaliter, met Frank de Groot als dirigent. Nieuw dit jaar was de muzikale begeleiding: die was in handen van het Hollands Symfonie Orkest ( HSO), in plaats van het gebruikelijke ensemble ‘Amici della Musica’.
door Geert de Rijk
Het HSO verzorgde deze lange uitvoering (bijna drie uur) uitstekend en wist zowel koor als de drie solisten van hoogstaande muzikale ondersteuning en begeleiding te voorzien. Met bijna elke week een andere uitvoering met een (amateur-)koor en (semi-)professionele solisten is zowel flexibiliteit als een heel brede, degelijke muzikale basis een vereiste.
Joseph Haydn schreef ‘Die Jahreszeiten’ aan het einde van zijn leven, na zijn terugkeer uit London naar Wenen. Zijn oratorium ‘Die Schöpfung’ genoot veel succes en een goede ontvangst bij het publiek, dus nam hij ganzeveer en perkament weer op voor nog een oratorium.
Het liberetto werd geschreven door Gottfried baron van Swieten, en dat libretto wordt nog wel eens omschreven als “zoetsappig dan wel weeïg”. De lezer kon dat afgelopen woensdag tot zich nemen in zowel het Duits als het Nederlands en het is inderdaad een beetje gedateerd taalgebruik.
De drie solisten Katrien Baerts (sopraan, Hanne), Robbert Muuse ( bariton, Simon) en Gerben Houba ( tenor, Lucas) moesten het dus van hun techniek en vocale presentatie hebben, want van Swietens libretto wekt eerder vermoeidheid dan de aandacht op.
Wat opviel was de uitstekende samenwerking en de muzikale interactie tussen zowel Wassenaar Vocaliter, het HSO, de drie solisten en de dirigent. Wat gas bijgeven in deze uitvoering, even wat tempo terugnemen, het koor dat in een soort van extase raakte en (bijna) hemels zong in het derde en vierde deel, het HSO dat dramatische accenten opbouwde of juist spanning weer liet wegvloeien via strijkers, houtblazers of klavecimbel, voor de luisteraar leek alles in elkaar te passen en een harmonieus ‘Gesamtkunstwerk’ te zijn.
Vanaf het eerst recitatief (“Seht, wie der strenge Winter flieht”) tot het slotnummer met de drie solisten, en het koor (“Dann bricht der grosse Morgen an”) genoot de overvolle Dorpskerk van een sprankelende uitvoering op hoog niveau. Zo hoog dat dirigent De Groot na het derde deel zelf even een minuutje adempauze en rust nodig had. Na afloop van ‘Die Jahreszeiten’ was er dan ook groot en langdurig applaus voor het koor en bloemen voor dirigent en solisten.
